Λουκιανός Κηλαηδόνης

Abstract

Γεννήθηκε στην Κυψέλη, Σπούδασε αρχιτέκτονας αλλά ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα, καθώς από πολύ νωρίς τον κέρδισε η μουσική. Παρ’ ότι ξεκίνησε μέσα στα λαϊκά ακούσματα όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί μέσα από τους συνθέτες της δεκαετίας του ‘60, πολύ γρήγορα άρχισε να διαγράφει μια πιο προσωπική πορεία, η οποία είχε να κάνει τόσο με τα βιώματα του (μουσικά, κινηματογραφικά, κοινωνικά) στα χρόνια του '50, όσο και με τη διάθεσή του να μιλήσει μια δική του σύγχρονη γλώσσα. Ήδη υπογράφοντας τη μουσική αλλά και τραγουδώντας τα ≪Μικροαστικά≫, πάνω σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη προτού ακόμα τελειώσει η δικτατορία, δίνει το προσωπικό στίγμα της γραφής του στο τραγούδι, Το 1976, ηχογραφώντας την ≪Μέντια λουζ≫, ως ένα σάουντρακ μιας υποθετικής ταινίας ≪φιλμ νουάρ≫ από τα χρόνια του '50, θαρρείς και οριοθετεί τις μουσικές του αναφορές, Παράλληλα, κάνει αισθητή την παρουσία του στο χώρο του μουσικού θεάτρου, γράφοντας τη μουσική και τα τραγούδια για τις περισσότερες επιθεωρήσεις του ≪Ελεύθερου Θεάτρου≫ (και αργότερα της ≪Ελεύθερης σκηνής≫), Το 1978, στο δίσκο ≪Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ≫, γράφοντας πια και τους στίχους των τραγουδιών του, οδηγείται σε μια απόλυτα προσωπική μυθολογία σε ότι αφορά τον τρόπο έκφρασης των τραγουδιών του (στίχοι-μουσική-ερμηνεία). Μέχρι το 1990, ηχογραφεί τέσσερις ακόμα προσωπικούς δίσκους ≪Ψυχραιμία παιδιά≫, ≪Χαμηλή πτήση≫, ≪Τραγούδια για κακά παιδιά≫ και ≪Γιατί θα γίνω μαραγκός≫) που μεταφέρουν αυτή την τραγουδιστική μυθολογία, στα νεώτερα χρόνια και αποτελούν τον κορμό των τραγουδοποιητικών του δραστηριοτήτων. Παράλληλα βέβαια, εξίσου σημαντικό ρόλο στις δραστηριότητές του παίζουν η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο αλλά και η οργάνωση ζωντανών εμφανίσεων με απόλυτα προσωπική αντίληψη. Με αφετηρία μια συναυλία στο Θέατρο του Λυκαβηττού την ≪Τετάρτη 27 Ιουλίου Ι982≫-η εικόνα της, θα μεταφερθεί σ' ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της εποχής – η σχέση του με τον κόσμο αλλά και η αντίληψή του για το ρόλο και τις επιλογές της ζωντανής μουσικής, θα κορυφωθούν με το ≪Πάρτυ στη Βουλιαγμένη≫ -μια διοργάνωση που θα χαρακτηριστεί ως το ≪ελληνικό Γούντστοκ≫-το καλοκαίρι του ’ 83.Τα κατοπινά χρόνια, αυτές οι ενασχολήσεις του, θα εξελιχθούν σε μια μεγάλη σειρά θεαμάτων σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους.