Οι εραστές

Abstract

Τον παθιασμένο έρωτα ανάμεσα σ’ ένα περαστικό νέο και μια παντρεμένη, πλούσια γυναίκα της επαρχίας, αφηγείται η ταινία αυτή του Λουί Μαλ, από τους προδρόμους του γαλλικού «νέου κύματος». Ταινία που εξαιτίας των τολμηρών, για την τότε εποχή, ερωτικών σκηνών της είχε προβλήματα με τις λογοκρισίες διαφόρων χωρών, αλλά που πάνω απ’ όλα, θα μείνει γνωστή σαν εκείνη που έκανε πασίγνωστη στο παγκόσμιο κινηματογραφικό κοινό (και όχι μόνο εκείνο των αιθουσών τέχνης) την άγνωστη μέχρι τότε Μαν Μορό. «Το πολυσύνθετο ταλέντο της και η δύναμη της πειθούς της είναι τεράστια…», έγραφε το 1965 το αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ», που της είχε αφιερώσει στο εξώφυλλό του. Ένα ταλέντο που είχε τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών διάσημων σκηνοθετών που την ήθελαν στις ταινίες τους: από τον Τόνι Ρίτσαντσον και το Φρανσουά Τριφό μέχρι τον Όρσον Γουέλς και το Λουίς Μπουνιουέλ. Ηθοποιός αρχικά του θεάτρου, η Μορό κατάφερε με τους «Εραστές» να δώσει μιαν άλλη υπόσταση στην ερωτική ταινία. Ο τρόπος που η κάμερα παρουσίαζε το πρόσωπό της, τόνιζε τα μεγάλα, γεμάτα ερωτήματα και μυστήριο μάτια της, άφηνε ν’ ακούγεται η ιδιόμορφη, αισθησιακή φωνή της χάιδευε το γυμνό κορμί της, ήταν κάτι που ο κινηματογράφος δεν είχε μέχρι τότε παρουσιάσει. Οι ταινίες που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν αυτά που μας είχαν εντυπωσιάσει στην ηθοποιό: «Ζιλ και Τζιμ», «Εύα», «Η δίκη», «Το λιμάνι των αγγέλων», «Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας», «Βίνα Μαρία!», «Η νύφη φορούσε μαύρα», «Αθάνατη ιστορία», κ.ά.