Αλκίνοος Ιωαννίδης

Abstract

Μεγαλωμένος μέσα σε οικογένεια καλλιτεχνών στην Κύπρο στη Λευκωσία, έρχεται στα 20 του χρόνια (1989 ) στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Φιλοσοφική. Παράλληλα, δίνει εξετάσεις και φοιτά με υποτροφία στην Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Αν και συμμετέχει και αποκτά εμπειρίες τόσο από παραστάσεις στην Επίδαυρο, όσο και από γυρίσματα με τον Παντελή Βούλγαρη στις «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου», η καθοριστική για την πορεία του στιγμή θα έρθει όταν μέσω ...τηλεόρασης θα γνωρίσει την Δήμητρα Γαλάνη και θα της προτείνει μια σειρά τραγουδιών του φίλου του Νίκου Ζούδιαρη. Εκείνη θα αναλάβει την παραγωγή του δίσκου κι έτσι το 1993, θα γεννηθεί ο δίσκος «Στην αγορά του κόσμου» και το τραγούδι «Στην αγορά του Αλ Χαλίλι» θα γίνει αμέσως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής, θα ακολουθήσει μια ακόμα συνεργασία με τον Νίκο Ζούδιαρη ( 1995, Δίσκος : «Όπως μυστικά και ήσυχα») ως τα 1997 όταν θα παρουσιάσει τα πρώτα τραγούδια που υπογράφει ο ίδιος, στο δίσκο «Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος», θα ακολουθήσουν δυο ακόμα δίσκοι με δικά του τραγούδια, ο «Ανεμοδείκτης» και «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή». Αν και με τρεις μόλις προσωπικές δουλειές στην δισκογραφία ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και με μια παράλληλη πορεία ερμηνευτή που περιλαμβάνει από παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας του ( Δίσκος «Που Δύσιν ως Ανατολήν», 2006 ) μέχρι σύγχρονες εκτελέσεις κύκλων τρογουδιών του Μάνου Χατζιδάκι για το θέατρο ( Δίσκος «4 θεατρικοί μύθοι», 2006 επίσης) αλλά και πολλές συμμετοχές σε δίσκους άλλων δημιουργών και ερμηνευτών ( οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές έχουν συγκεντρωθεί στο δίσκο «Η συνάντηση»), έχει καταφέρει να δώσει ένα απόλυτα προσωπικό στίγμα. Κουβαλώντας μια ποιητική παράδοση, μια ιδιαίτερη σχέση με τον σύγχρονο ήχο, μια συνεχή αναζήτηση στο παρελθόν και στο μέλλον αλλά και μια αισθητική στην εικόνα και στην γενικότερη καλλιτεχνική του συμπεριφορά είναι χαρακτηριστική η επιλογή του να κοσμούν τα εξώφυλλα όλων των δίσκων του μέχρι τώρα, πίνακες ζωγραφικής του πατέρα του ζωγράφου Άντη Ιωαννίδη αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τραγουδοποιού της γενιάς του, που κατάφερε να διαμορφώσει προσωπικούς όρους στο χώρο του τραγουδιού και να γίνει αποδεκτός με αυτούς.