| dc.coverage.spatial | Δημοτικός Κινηματογράφος "Νέα Ελβετία" | el |
| dc.coverage.temporal | 19 Οκτωβρίου 2018 - 12 Απριλίου 2019 | el |
| dc.date.accessioned | 2019-05-02T07:07:48Z | |
| dc.date.available | 2019-05-02T07:07:48Z | |
| dc.date.issued | 2018 | |
| dc.identifier.other | Κινηματογραφική Λέσχη | |
| dc.identifier.uri | http://dspace.dimosbyrona.gr/xmlui/handle/123456789/3176 | |
| dc.description | «Όταν το σινεμά αναγάγει τις αισθητικές του αρχές και αξίες στην σφαίρα της ηθικής, τότε, η αλήθεια ζωής που βλέπουμε στην οθόνη, έχει τέτοια δύναμη, που μοιάζει πιο αληθινή και από την πραγματική ζωή». Ρομπέρτο Ροσελίνι Ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, ανάμεσα στα άλλα ιερά τέρατα της έβδομης τέχνης όπως οι: Αντρέι Ταρκόφσκι Λουκίνο Βισκόντι, Πάβελ Παβλικόφσκι, Βιμ Βέντερς, Ζακ Τατί, Μίλος Φόρμαν, Νίκος Κούνδουρος κ.α που ταινίες τους, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε, στον φετινό κινηματογραφικό μας κύκλο που φέρει τον γενικό τίτλο: «Σιωπές και όνειρα – εικόνες μετά τον Πόλεμο» Το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου, σηματοδότησε μια νέα εποχή για τον κινηματογράφο. Οι μνήμες των λαών που έλαβαν μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, διαφέρουν μεταξύ τους. Το ίδιο και οι συνέπειες και οι προσπάθειες να κλείσουν τις πληγές που άφησε πίσω του, ο πιο αιματηρός πόλεμος όλων των εποχών. Ο κινηματογράφος «η τέχνη των τεχνών», όπως τον αποκαλούν οι σινεφίλ, έρχεται να καταγράψει, να φωτίσει, να δώσει μια δική του διάσταση άλλοτε πιο ποιητική και άλλοτε πιο ρεαλιστική στα γεγονότα που στιγμάτισαν την ανθρωπότητα. Δώδεκα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, θα προβληθούν και θα είμαστε κι εμείς εκεί μαζί σας, να τα απολαύσουμε. Λεμονιά Κλωνάρη, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Παιδείας & Νέας Γενιάς | el |
| dc.description | Σιωπές και Όνειρα Εικόνες μετά τον Πόλεμο. Η αγωνία της ανθρωπότητας να ξεχάσει τη φρίκη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα η αναζήτηση ενός οράματος για να αγκιστρωθεί είναι δύο κύρια χαρακτηριστικά του μεταπολεμικού κόσμου. Ο φασισμός, ο πόλεμος, τα στρατόπεδα εξόντωσης, το Ολοκαύτωμα είναι το παρελθόν που όσο πιο γρήγορα βυθιστεί στη λήθη τόσο το καλύτερο. Η κατεστραμμένη Ευρώπη, η Αμερική, η Ασία, η αποικιοκρατούμενη Αφρική, όλοι διεκδικούν μία θέση στο άρμα της προόδου, όλοι θέλουν να πάρουν μέρος στην φρενήρη κούρσα της τεχνολογικής εξέλιξης, όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Ο κινηματογράφος αυτή η βιομηχανία ονείρων η κατ’ εξοχήν λαϊκή τέχνη εκφράζει δυναμικά τη φυγή προς τα εμπρός. Στην επικράτεια των εικόνων της 7ης τέχνης υπάρχει αρκετός χώρος για την ευτυχία, την ευμάρεια, τον επίγειο παράδεισο της αναδυόμενης καταναλωτικής κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά στον αιθεροβάμονα κόσμο του σελιλόϊντ επιβιβάζονται και κάποιες αιρετικές φωνές που μέσα από τα δημοφιλή είδη της κωμωδίας και του μελοδράματος σπέρνουν το σπόρο της αμφιβολίας. Ο θείος μου του Ζακ Τατί αποσυναρμολογεί το καλοκουρδισμένο αποστειρωμένο τεχνολογικό θαύμα και στη γραμμή της κωμωδίας πάλι Ο κλέψας του κλέψαντος του Μάριο Μονιτσέλι αλλά και τα νεορεαλιστικά Μπελίσιμα του Λουκίνο Βισκόντι και Μαγική Πόλις του Νίκου Κούνδουρου αγκαλιάζουν εύθυμα και τρυφερά τα όνειρα των απόκληρων, ακόμη και των παράνομων, για μια καλύτερη ζωή. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνες οι μοναχικές φωνές που το έργο τους είναι ερμητικό για τους όρους της κοινωνίας του θεάματος αλλά εξόχως ελκυστικό σε όσους θέλουν να δουν, να υιοθετήσουν το βλέμμα της ποίησης και του στοχασμού. Ο καθρέφτης του Αντρέι Ταρκόφσκι κορυφαίο κινηματογραφικό ισοδύναμο με τα ταξίδια της μνήμης στο Αναζητώντας το χαμένο χρόνο ή και με την ποίηση του Τσέλαν. Από τις χώρες του πάλαι ποτέ «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το Φωτιά πυροσβέστες του Μίλος Φόρμαν τελευταίο σκίρτημα της «Άνοιξης της Πράγας» πριν τον οριστικό χειμώνα και το Ida του Παβλικόφσκι όπου η μεταπολεμική κομμουνιστική κοινωνία χτίζεται πάνω και σε κάποια ένοχα μυστικά. Αυτή η ένοχη σιωπή δεν είναι όμως προνόμιο μόνο μίας σύγχρονης ταινίας που αναστοχάζεται το παρελθόν μιας και αμέσως μετά τον πόλεμο, το 1948, ο Ροσελίνι στο Γερμανία έτος μηδέν δείχνει πως τα ερείπια δεν θάψαν οριστικά τη μισαλλοδοξία και το χθες. Αλλά και στην άλλη μεγάλη ηττημένη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, την Ιαπωνία, ο σπουδαίος αλλά άγνωστος στο πλατύ κοινό Μίκιο Ναρούσε με το Μια γυναίκα ανεβαίνει τη σκάλα αγγίζει καλά κρυμμένα μυστικά. Η βαρβαρότητα της αποικιοκρατίας φανερώνει το πιο απεχθές πρόσωπό, της λίγο πριν ξεψυχήσει, στο εμβληματικό χρονικό του Τζίλο Ποντεκόρβο Η μάχη του Αλγερίου ταινία/ορόσημο για τους αντιαποικιακούς αγώνες των λαών. Κακοφορμίζει το μπολιασμένο με το αμερικανικό όνειρο μεταπολεμικό θαύμα της Γερμανίας στο Ένας αμερικανός φίλος. Και τέλος στην κοιτίδα των ιδεών του Διαφωτισμού, πάντα στο ημίφως, κάποιος Κρυμμένος φωτίζει ή καλύπτει το δοσίλογο Βισύ και το ρατσισμό του πολέμου της Αλγερίας. Όλα αυτά τα χρόνια μετά τον πόλεμο και σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ο κινηματογράφος δεν έπαψε να αναρωτιέται, να προβληματίζεται για τον κόσμο που χτίζεται, για τα όνειρα που υφαίνονται αλλά και τις σιωπές που εξυφαίνονται. Στέλιος Χαραλαμπόπουλος | el |
| dc.description.abstract | Ο Δήμος Βύρωνα με πολύ φροντίδα και μεγάλη χαρά, παρουσιάζει για τρίτη συνεχή χρονιά τις «Κινηματογραφικές Βραδιές», μια πολιτιστική δράση που κάθε κύκλος της αποτελεί ένα θεματικό αφιέρωμα σε ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία. Ταυτόχρονα, αποσκοπεί στο να μεγαλώσει την παρέα αυτών που αγαπούν τον καλό κινηματογράφο και την ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής αίθουσας. Ο κύκλος ταινιών της φετινής περιόδου με τίτλο «Σιωπές και Όνειρα (Εικόνες μετά τον Πόλεμο)» απεικονίζει την «αγωνία της ανθρωπότητας να ξεχάσει τη φρίκη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα την αναζήτηση ενός οράματος για να αγκιστρωθεί, τα δύο κύρια χαρακτηριστικά του μεταπολεμικού κόσμου», όπως μας αναφέρει ο Σκηνοθέτης Στέλιος Χαραλαμπόπουλος ο οποίος και επιμελείται το πρόγραμμα των προβολών. Οι Κινηματογραφικές Βραδιές θα μας κρατήσουν συντροφιά από τις 19 Οκτωβρίου 2018 έως τις 12 Απριλίου 2019. Οι ταινίες προβάλλονται στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Νέα Ελβετία» (Ν. Ελβετίας 34 & Σεβαστείας) στις 8.00 μ.μ. με είσοδο ελεύθερη. Με αφορμή αυτή τη δράση τις ημέρες και ώρες των προβολών, συγκεντρώνουμε τρόφιμα μακράς διάρκειας για την ενίσχυση των Κοινωνικών Δομών του Δήμου μας (Κοινωνικό Παντοπωλείο & Παροχή Συσσιτίου). | el |
| dc.relation.haspart | Μπελίσιμα, Λουκίνο Βισκόντι | el |
| dc.relation.haspart | Ida, Πάβελ Παβλικόφσκι | el |
| dc.relation.haspart | Γερμανία έτος μηδέν, Ρομπέρτο Ροσελίνι | el |
| dc.relation.haspart | Ένας αμερικανός φίλος, Βιμ Βέντερς | el |
| dc.relation.haspart | Ο θείος μου, Ζακ Τατί | el |
| dc.relation.haspart | Ο καθρέφτης, Αντρέι Ταρκόφσκι | el |
| dc.relation.haspart | Φωτιά πυροσβέστες, Μίλος Φόρμαν | el |
| dc.relation.haspart | Η μάχη του Αλγερίου, Τζίλο Ποντεκόρβο | el |
| dc.relation.haspart | Κρυμμένος, Μίκαελ Χάνεκε | el |
| dc.relation.haspart | Ο κλέψας του κλέψαντος, Μάριο Μονιτσέλι | el |
| dc.relation.haspart | Μαγική πόλις, Νίκος Κούνδουρος | el |
| dc.relation.haspart | Μια γυναίκα ανεβαίνει τη σκάλα, Μίκιο Ναρούσε | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.title | Κινηματογραφικές Βραδιές | el |
| dc.type | Σειρά εκδηλώσεων | el |
| dc.title.other | Σιωπές και Όνειρα: Εικόνες μετά τον Πόλεμο | el |
| dc.contributor.institution | Δήμος Βύρωνα | el |
| dc.contributor.administration | Κατωπόδης, Γρηγόριος | |
| dc.contributor.administration | Κλωνάρη, Λεμονιά |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
Εκτός εάν υπάρχει διαφορετική υπόδειξη, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές