Ο Αόρατος Θίασος

Abstract

Είναι νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ώρες του ύπνου και της ησυχίας. Βρισκόμαστε στην κρεβατοκάμαρα ενός «επιτυχημένου» ανδρόγυνου, στην τρίτη δεκαετία του γάμου τους. Ενός γάμου, που έχει δημιουργηθεί μέσα στην αναπτυξιακή ευφορία του ’60. Ό,τι βλέπουμε επί σκηνής είναι η αναπαράσταση των εσωτερικών περιπετειών και ψυχικών καταστάσεων του ζευγαριού που κοιμάται. Μένουμε μαζί τους ως το πρωί και παρακολουθούμε αυτά που ζει –χώρια ο καθένας- στα όνειρά του. Οι «μορφές» του ύπνου, σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, αποφασισμένες να «ξεκλειδώσουν» το υποσυνείδητο, ζητούν άδεια πρόσβασης σ’ αυτό το κλειδωμένο κομμάτι του μυαλού. Τα ερωτήματα πολλά: Ήταν ποτέ αυτό το φαινομενικά αγαπημένο ζευγάρι, πραγματικό ζευγάρι; Με πόσους συμβιβασμούς εξαγόρασαν την επιτυχία τους; Μήπως μοιάζουν περισσότερο απ’ όσο φαντάζονται; Πόση αξία έχουν τα νεανικά όνειρα, μπροστά σε μια δεκαετία που έρχεται, με οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα της δραχμής; Παρόλο που η σύλληψη και η δομή του έργου είναι πολύπλοκη, το θέμα και τα νοήματα είναι απλά, καθημερινά και αγγίζουν τον καθένα από μας.