dc.description | ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΟΥ. Η αρχή 1981, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Μια νέα τραγουδίστρια κάνει την εμφάνισή της, ερμηνεύοντας ανέκδοτα τραγούδια του Δημήτρη Λέκκα, δίπλα στην ορχήστρα του Γ' Προγράμματος της ΕΡΤ. Ήταν η πρώτη παρουσίαση της Ελένης Δήμου σε κοινό. Πρώτη και... τυχερή. Τον ίδιο χρόνο έρχεται μια συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ένα Γ' βραβείο, που έγινε Α' βραβείο την αμέσως επόμενη χρονιά. "Ήταν μια στιγμή καθοριστική για την καριέρα μου. Κάθε χρόνο παρακολουθούσα το Φεστιβάλ - που τότε διατηρούσε ακόμη κάποια αίγλη - και ονειρευόμουν ότι κάποτε θα είμαι κι εγώ ανάμεσα στους νικητές. Τελικά, αυτό το πρώτο όνειρο έγινε πραγματικότητα..." Η συνέχεια Μετά το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τα πράγματα παίρνουν ένα δρόμο για την Ελένη Δήμου. Ένα δρόμο με πρώτο σταθμό τον πρώτο της δίσκο. Ήταν το άλμπουμ "Έχω φίλους" του 1982. Όταν είδα τη μακέτα του πρώτου δίσκου, δεν το πίστευα ότι ήταν δικός μου. Τόση ήταν η χαρά μου..." Ακολούθησε το "Μίλα μου απλά", που έδωσε την ευκαιρία στην Ελένη Δήμου να γίνει γνωστή και σε ένα κοινό πιο "ειδικό". Ολοένα και περισσότεροι άρχισαν να προσέχουν το κορίτσι με την ιδιόμορφη φωνή και την αισθαντική ερμηνεία. Η ανοδική αυτή πορεία συνεχίστηκε και στις επόμενες δισκογραφικές δουλειές, "Α' και Β' Προβολή" και "Δεν πιστεύω", που προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση. Οι "συμπαραστάτες" Πολλοί ήταν εκείνοι που από την αρχή εκτίμησαν το ταλέντο της Ελένης Δήμου και της συμπαραστάθηκαν στα πρώτα - καθοριστικά για την καριέρα της - Βήματα. Ανάμεσα σ' αυτούς ο Γιώργος Παπαστεφάνου και ο Δημήτρης Χορν, που την πρότεινε στο Μάνο Χατζιδάκι και αυτός με τη σειρά του στο Δημήτρη Λέκκα, με αποτέλεσμα την πρώτη επίσημη εμφάνισή της. Οι επιλογές "Ήξερα από την πρώτη στιγμή τι να κάνω, σε ποια "μονοπάτια" να κινηθώ, ποια είδη να τραγουδήσω. Ήξερα πολύ καλά τι ήθελα, και μουσικά και στιχουργικά, και κατάφερνα να πείθω τους εκάστοτε συνεργάτες μου στη δισκογραφία να ακολουθήσουν το δικό μου ένστικτο. Δεν έχω μέχρι στιγμής διαψευστεί..." "Προσωπικά" Ο δίσκος που εγκαινιάζει τη συνεργασία της Ελένης Δήμου με τη νυν SONY MUSIC, τότε CBS. Ένας δίσκος που αγαπήθηκε κι ακόμη αγαπιέται πολύ. Μουσική: Γιάννης Σπανός, Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, Μαριανίνα Κριεζή. Μια συνάντηση καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία της Ελένης Δήμου... "Αντιθέσεις" Μια δισκογραφική δουλειά που η ίδια η Ελένη Δήμου αγαπά πολύ. Ένα διπλό άλμπουμ σε εποχή δύσκολη, με τραγούδια που πολλοί χαρακτήρισαν αντιεμπορικά, ίσως γιατί έτσι χαρακτηρίζεται κάθε προσπάθεια για κάτι διαφορετικό, για μια "τομή". Η απήχηση που είχαν οι "Αντιθέσεις" δικαίωσαν την πίστη της Ελένης Δήμου στη δουλειά αυτή και κυρίως στο "Μενούση", μια μουσική παραλλαγή του γνωστού δημοτικού τραγουδιού, σε συνεργασία με τον Αφρικανό μουσικό SAUF ΚΕΙΤΑ. Ο "Μενούσης" πέτυχε το "θαύμα": Να περάσει τα σύνορα της χώρας και να αποσπάσει εξαιρετικά καλές κριτικές από διεθνή μουικά έντυπα. "Το αγάπησα πολύ αυτό το τραγούδι. Ο "Μενούσης" είναι οι ρίζες μου, η πατρίδα μου, είμαι εγώ..." - "Κανείς δεν είναι κανενός" Νοέμβρης του 1990 και ένας δεκάχρονος κύκλος κλείνει με ένα νέο άλμπουμ. "Κανείς δεν είναι κανενός" ο τίτλος και κάθε άλλο παρά τυχαίος... "Πιστεύω σ' αυτή τη φράση. Ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος. Κανείς δε μπορεί να διεκδικήσει τη ζωή του άλλου." Η Ελένη Δήμου αυτή τη φορά περιλαμβάνει στη δουλειά της τραγούδια νέων δημιουργών, καθώς και δυο ξένα κομμάτια: Ένα του Τζαμαϊκανού LINTON KWESI JHONSON και ένα του Αφρικανού ALPHA BLONDY. Στο δίσκο περιέχονται τραγούδια "διαφορετικά", ενδεικτικά των ευρύτερων προβληματισμών της Ελένης Δήμου. "Από κάποιο σημείο και μετά δε μου αρκούσε να συζητώ σε παρέες το ενδιαφέρον και τους φόβους μου για το περιβάλλον και τον πλανήτη. Ένιωθα την ανάγκη για κάτι περισσότερο." Η ανάγκη αυτή "γέννησε" δυο καταπληκτικά τραγούδια, με κοινωνικό θεματικό πυρήνα: Το "Φταίω" και τον "Αλκοολικό". "Μια ζωή δε φτάνει" Στο άλμπουμ αυτό η ανάγκη για έκφραση των γενικότερων προβληματισμών της Ελένης Δήμου γιγαντώνεται. Για το λόγο αυτόν άλλωστε και η μια πλευρά του δίσκου είναι ουσιαστικά αφιερωμένη στο σκοπό αυτό. "Η πρώτη πλευρά είναι η ερωτική πλευρά της τραγουδίστριας, ενώ η δεύτερη είναι η πλευρά της γυναίκας που όσο μεγαλώνει γίνεται πιο ευσυγκίνητη και ευάλωτη,μπροστά σε όσα γίνονται γύρω της." Και απ' ό,τι αποδείχτηκε - γιατί και αυτός ο δίσκος έγινε σύντομα χρυσός - το κοινό συμμερίστηκε τους προβληματισμούς αυτούς. "Η ζωή είναι γυναίκα" Ένας δίσκος "γυναικείος - οικολογικός", όπως το χαρακτηρίζει η ίδια η Ελένη Δήμου. "Ήταν ευτυχής σύμπτωση να επικοινωνήσω με τη Μαριανίνα Κριεζή - που έχει γράψει τους στίχους - με την οποία μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες για τη φύση, το μέλλον, τον άνθρωπο." Τα τραγούδια του δίσκου αυτού μπορούν να χαρακτηριστούν "μικρές αυτόνομες ιστορίες", που απηχούν τις ευαισθησίες, τους φόβους αλλά και τις ελπίδες του ανθρώπου που ζει τη δεκαετία που μας χωρίζει από τον εικοστό πρώτο αιώνα. Οι ζωντανές εμφανίσεις. Ένας τομέας που η Ελένη Δήμου πρόσεξε ιδιαίτερα, από την αρχή της καριέρας της. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Εμφανίσεις δίπλα στο Γιώργο Νταλάρα, με τον οποίο εμφανίστηκε στον "Ορφέα", σε συναυλίες σε θέατρα ανά την Ελλάδα κι ακόμη στην Αμερική και την Ευρώπη. Επίσης δίπλα στη Μαρινέλλα, το Γιώργο Μαρίνο και το Γιάννη Σπανό. Αλλά όχι μόνο... Τον Απρίλιο του 1991 η Ελένη Δήμου εμφανίζεται στη συναυλία των GIPSY KINGS, ενώ τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει στη συναυλία των NEVILLE BROTHERS στο Κατράκειο. Η γνωριμία με τους NEVILLE BROTHERS είχε ως αποτέλεσμα και τη συμμετοχή του CHARLES NEVILLE στο νέο της δίσκο, όπου παίζει σαξόφωνο στο τραγούδι "Για τον Πύρρο Δήμα". ΥΓ. "Αισθάνομαι επαγγελματίας ερασιτέχνης. Επαγγελματίας ως προς τον τρόπο που δουλεύω και την αυτοπειθαρχία μου σε θέματα δουλειάς και ερασιτέχνης ως προς το ότι βγάζω με τα τραγούδια μου τα εσώψυχά μου στη φόρα. Πράγμα που άλλωστε δε φοβάμαι πια…» | el |