"Δάφνις και Χλόη". Ομάδα Χορού "Οκτάνα"

Abstract

Ο Δάφνις μιλά: Τώρα πια είμαι σοφός . Γιατί αν γύριζα στο παρελθόν μου, ξέρω ότι δε θα απέφευγα τίποτα από αυτό. Η καταγωγή μου από το θεϊκό πάθος του Πάνα και το φόβο της Σύριγγας , μου επιτρέπουν να βλέπω καθαρό αυτό που υπήρξα. Γύρω μου ξυπνούν όσοι μου πρόσφεραν κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο το σώμα τους . Ο τόπος μου λέγεται αθωότητα και υπάρχουν πολλοί εκεί που με Βλέπουν κάθε μέρα με μία κοπέλλα. Τη λένε Χλόη . Ο αντίζηλός μου, ο Δόρκων, είναι ο καθρέφτης μου. Διεκδικούμε κι οι δύο τη Χλόη. Τον αγαπώ γι' αυτό. Του άρπαξα τη Χλόη και την πήρα σ' ένα ξέφωτο. Ο καθαρός αέρας του δάσους και η κούραση από τα τόσα μας παιγνίδια με αποκοιμίζουν. Η Χλόη φεύγει . Η Λυκαίνιον με βρίσκει γυμνό. Μου μαθαίνει ό,τι δε μπόρεσα να ανακαλύψω με τη Χλόη. Γιορτάζουμε την απώλεια της αθωότητάς μου με ένα Βαλς. Είμαι ζαλισμένος τόσο , που ονειρεύομαι Νύμφες Είμαι ζαλισμένος τόσο, που δεν αντιλαμβάνομαι ότι πειρατές από άλλα μέρη κλέβουν τη Χλόη. Ο Πάνας εγκαταλείπει το μύθο του και μεταμορφώνεται σε πειρατή. Μαθαίνω ότι η Χλόη είναι σε απόγνωση. Οι πειρατές τη βίασαν. Ο Βρύαξις την υποχρεώνει σε έναν ασταμάτητο χορό. Το χρυσό στεφάνι τη σώζει και έρχεται πίσω σε μένα. Τώρα κι οι δύο γνωρίζουμε καλά. Η Χλόη έχει αλλάξει , είναι σαν όλες τις γυναίκες μαζί . Δεν ανυπομονώ πια. Τώρα μπορώ να χειραγωγήσω την αναμονή μου, να την οργανώσω σαν ένα παιχνίδι . Με χαρτιά σημαδεμένα; Αυτά θα δείτε Κυρίες και Κύριοι . Μόνοι ή με τα πρόσωπα της χωρίς ηλικία αθωότητάς σας. ΚΩΣΤΑΣ ΡΗΓΟΣ