Σύνοψη
Ο πρώτος αφηρημένος συνειρμός ξεκινάει από το εξώφυλλο, με μια Χαρούλα - Μαντόνα, πλην όμως παραπέμποντας περισσότερο σε Μαγδαληνή. Η ομορφιά μιας πίστης που γλιστράει κι εμπλέκεται με τις καθημερινές συνήθειες των ... θνητών. Και βέβαια, ανάμεσα σ' αυτά, το κορίτσι, που μπορεί να έχει αφήσει τις κούκλες του χρόνια πίσω, αλλά ψάχνει ακόμα τα μάτια τους σε ανθρώπους του παρόντος. Για πέντε αγαπημένα πράγματα, η προσωποποίηση των οποίων, είναι ένα ρίσκο που δεν παίρνει εύκολα κάποιος. Δι' Ευχών των Αγίων ημών για ό,τι αντέχει, ή φαίνεται να αντέχει, ή τελοσπάντων έχει δυνατές αναμνήσεις από το παρελθόν του, και προσπαθεί να στήσει δυνατά πράγματα στο παρόν.
Όλα αυτά διάχυτα μέσα στον εικαστικό λόγο της Νικολακοπούλου, άλλοτε με τα ψευδώνυμά τους και άλλοτε με τα τρυφερότερα υποκοριστικά τους. Χρησιμοποιεί τους κώδικες εκείνους που χρησιμοποιούνται στης "συνωμοσίες". Ας πούμε ότι είναι μια "παρέα" που βλέπει τα πράγματα αλλιώς, τα αισθάνεται μ' έναν τρόπο που θεωρητικά, για κάποιους, είναι φάλτσος, και τα εκφράζει με έναν τρόπο που εντυπωσιάζει ακόμη και τους "εχθρούς" της.
Και φυσικά η μουσική του Νίκου Αντύπα, που κινείται με άνεση πάνω στις φόρμες του τραγουδιού, σφραγίζοντας τες με τις προσωπικές του ορχήστρες.
