“Αφιέρωμα στον Στράτο Διονυσίου”. Άγγελος Διονυσίου – Στέλιος Διονυσίου

Δείτε όλες τις φωτογραφίες του τεκμηρίου:
http://dspace.dimosbyrona.gr/fv/20050924/
Τοποθεσία
Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
Χρονολογία/Ημερομηνία
2005
Ημερομηνία Διεξαγωγής
24 Σεπτεμβρίου 2005
Σύνοψη
Ζωντανό κομμάτι της λαϊκής μουσικής αποτελεί το ερμηνευτικό έργο, με χιλιάδες αυθεντικά λαϊκά τραγούδια, του Στράτου Διονυσίου. Ένα έργο που περνά μέσα από μια δυναμική πορεία 32 χρόνων. Από την πρώτη χρονιά που ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι (1959) ως την τελευταία στιγμή της ζωής του (1990). Μία ολόκληρη εποχή που κράτησε 32 χρόνια εκτός από τα τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση, πάθος και μοναδική τεχνική, ο Στράτος Διονυσίου άφησε κι ένα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Μια ολόκληρη εποχή που κράτησε τριάντα χρόνια έσβησε μαζί με τον Στράτο Διονυσίου το απομεσήμερο της Παρασκευής 11 Μαίου 1990. Φεύγοντας για πάντα από τη ζωή, ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής άφησε για κληρονομιά ένα πλούσιο έργο από χιλιάδες τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση και πάθος, αλλά πηρε κοντά του" ενα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Κατά γενική παραδοχή, ο Στράτος Διονυσίου υπήρξε αγωνιστής του κλασσικού λαϊκού τραγουδιού. Έμεινε αμετακίνητος από τις θέσεις και τις αρχές του ρεπερτορίου του από το ξεκίνημά του ως την τελευταία στιγμή της ζωής του. Η σημασία της κοινωνικής προσφοράς του ως λαϊκού τραγουδιστή ή καλύτερα ως κοινωνού με τον απλό λαϊκό κόσμο και με τις μάζες γενικότερα υπήρξε μεγάλη, γι’ αυτό και αγαπήθηκε τοσο πολύ όσο λίγοι συνάδελφοί του. Άγγιζε τα παράπονα και τις ευαισθησίες των ανθρώπων της γειτονιάς, μα και του...σαλονιού. Η φωνή του Στράτου Διονυσίου και τα τραγούδια του ξεκινούσαν από το Περιστέρι, το Μπουρνάζι και έφθαναν ως το Κολωνάκι. Γι’ αυτό στα 32 χρόνια της αδιακοπης πορείας του στο λαϊκό τραγούδι η δημοτικότητα του Στράτου Διονυσίου ήταν αμείωτη. Ένα γεγονός, παντός, που πρέπει να επισημάνει κανείς, είναι οι μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε ο Διονυσίου στα πρώτα χρόνια της δημιουργικής πορείας του στο πεντάγραμμο. Γεννήθηκε στη Νιγρίτα το 1934, αλλά τα πρώτα χρόνια της ζωης του τα πέρασε στη Θεσσαλονίκη. Ορφανεψε από πατέρα σε ηλικία 10 χρόνων. Δούλεψε σκληρά για να ζήσει. Πουλούσε λουκούμια με τον ταβλά στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Για μεγάλο διάστημα εργάστηκε στις οικοδομές, κουβαλώντας λάσπη με το πηλοφόρι, από τα χαράματα ως το ηλιοβασίλεμα. Αργότερα δούλεψε ως φραγκοράφτης. Μετά πήγε στρατιώτης. Πριν καταταγει στον στρατό, ολα τα χρόνια που δούλευε στις οικοδομές και στο ραφείο τραγουδούσε ερασιτεχνικά ο Στράτος Διονυσίου. Πρώτα έκανε καντάδα στην εκλεκτή της καρδιάς του, την μετέπειτα σύζυγο του, την Γεωργία. Και αργότερα, τα βραδάκια, τραγουδούσε με την συντροφιά του, σε γραφικά ταβερνάκια στον Επταλοφο. Η ιδέα για να γίνει τραγουδιστής δεν του έφυγε ποτέ από το μυαλό. Το είχε σαν στόχο από τα μικρά του χρόνια. Ένα γείτονας του, οργανοπαίχτης, ο Νίκος Μαύτος, άνοιξε τον δρόμο για να περάσει στο λαϊκό πεντάγραμμο ο Στράτος Διονυσίου. ■ Το καλοκαίρι του 1958 του έδωσε το πρώτο τραγούδι: "Παράγκες και παλάτια". Ο πρώτος δίσκος του Διονυσίου, που υπηρετούσε ακόμη στον στρατό. Όταν απολύθηκε γύρισε τον δεύτερο δίσκο του (καλοκαίρι 1959). Ήταν η σύνθεση των Χρ. Κολοκοτρώνη - Στ. Χατζηδάκι "Δεν είμαι ένοχος". Από τοτε κατέβηκε μόνιμα στην Αθήνα και άρχισε τις εμφανίσεις στα γνωστά λαϊκα κέντρα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το κλασσικό λαϊκό τραγούδι περνούσε την πιο γόνιμη περίοδο της δημιουργίας του. Και για τον νεαρό Στράτο Διονυσίου τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Γιατί μεσουρανούσαν γνωστοί και μεγάλοι καταξιωμένοι λαϊκοί Αγγελόπουλος, Γκρέυ, Σταύρος Καμπάρης κ.α. Όμως ο Στράτος από τα πρώτα του ρήματα πάλεψε πολύ σκληρά και πέρασε μέσα από αυτές τις συμπλήγάδες. Αγωνίσθηκε, έδωσε μάχες με κυκλώματα, με εταιρίες, μα, τα κατάφερε. Στάθηκε όρθιος και προχώρησε με προσόντα τη δυνατή λαϊκή φωνή του, την ντομπροσύνη του και τη εντιμότητά του. Και σιγά σιγά, αλλά σταθερά, από τους δίσκους του κι από τις μόνιμες εμφανίσεις του στο λαϊκό πάλκο ο κόσμος των καταξίωσε και τον ανέδειξε σαν έναν από τους κορυφαίους στο είδος του. Από τα μέσα του 1960 και μετά, αρχίζει σερί μεγάλων επιτυχιών: "Δεν με πόνεσε κανείς" και "Της αγάπης μου τον δίσκο" ή "Ηλεκτρόφωνο" του Μπάμπη Μπακάλη. Το 1962 γύρισε την σύνθεση των Ατταλίδη - Βίρβου"Φύγε- Φύγε" με την Γιώτα Λύδια και έσπασε ρεκόρ πώλησης. Ακολούθησαν συνεργασίες του με τους Τσιτσάνη ("Αχάριστη"), Παπαίωάννου (Παλιογέφυρα), Χιώτη ("Φτωχόμπούζουκο"), Δερβενιώτη ("Της νύχτας το μινόρε"), Μπαγιαντέρα ("Άγιος Νείλος”), Καλδάρα ("Πάλι εδώ θα μπεις") Συνεργάσθηκε με όλους σχεδόν τους λαϊκούς σύνθετες και στιχουργούς : Χρυσίνη, Μητσάκη, Λούκα, Βίρβο, Δαλέζιο, Γκούτη, Πέτσα, Γενήτσαρη, Καπλάνη, Αντώνη Ρεπάνη κ.α. Αυτές οι συνεργασίες διήρκεσαν ως το 1966. Το ίδιο διάστημα ο Στράτος Διονυσίου εμφανίζονταν στα καλύτερα λαϊκά κέντα της εποχής: "Φαληρικόν" , "Ποσιντολ", "Περιβόλια", "Κεφαλάς , "Φραγκοσυριανή", "Σου-Μου" Στο πάλκο συνεργάστηκε για 5-6 χρόνια στη Νίκαια, με τους Περπινιάδη, Ζαγοραίο, Αναγνωστάκη, Μαριάννα Χατζοπούλου, Ρία Νόρμα, Νίτσα Αντωνάτου, Ανθούλα Αλιφραγκή κ.α. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και συγκεκριμένα από το 1966 αρχίζει μία δυναμική ανοδική πορεία για τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή. Μία πορεία γεμάτη δόξα και επιτυχίες. Τον Ιούλιο του 1966 συνεργάζεται με τον Άκη Πάνου και τραγουδάει 12 συνθέσεις του "Του κόσμου το περίγελο", 'Στον σταθμό του Μονάχου" κ.α. Το τραγούδι που τον κάνει πολύ γνωστό είναι το "Γιατί καλέ γειτόνισσα". Ακολουθούν συνεργασίες με τους Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλο και μεγάλες επιτυχίες "Βρέχει φωτιά στην στράτα μου", "Παλιατζής” κ.α. Τη δεκαετία του 1980-90 κυριαρχεί στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού, αφού συνεργάζεται με τους Χρ. Νικολόπουλο, Λ. Παπαδόπουλο, Θ. Πολυκανδριώτη, Τάκη Σούκα, Τάκη Μουσαφίρη, Αλ. Χρυσοβέργη, Σπ. Γιατρά, Β. Παπαδόπουλο, Λ. Χαψιάδη κ.α. Από τις συνεργασίες του αυτές, οι επιτυχίες του Στράτου Διονυσίου είναι μεγάλες και πολλές: "Ο "Σαλλονικιός" (το τραγούδι που τον εξέφραζε περισσότερο απ όλα), "Τα πήρες όλα κι έφυγες , "Ο ταξιτζής", "Το παιδί με τα γυαλιά", "Εγώ ο ξένος". Την εποχή που το λαϊκό τραγούδι δέχεται ολομέτωπη επίθεση ο Στράτος Διονυσίου στέκεται όρθιος. Δημιουργεί δικό του λαϊκό κέντρο διατηρώντας τον παλιό καλό τροπο διασκέδασης, ενώ ο ίδιος και σι συνεργάτες του (Θ. Πολυκανδριώτης, Γ. Παλαιολόγος, Η. Κουρτογιάννης, Γ. Σταπούρλος κ.α.) πίστευαν στην αναβίωση του λαϊκού πάλκου. Ο Στράτος Διονυσίου είχε κατά καιρούς άμεση επαφή με τους Έλληνες της Γερμανίας, της Αυστραλίας και τής Αμερικής. Έκανε πολλά ταξίδια και έδωσε συναυλίες σε πόλεις και χώρες όπου υπάρχει Ελληνισμός. Παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία με τη Γεωργια Λαβένη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή. Ήδη ο Αγγελος και ο Στέλιος είναι δύο καταξιωμένοι τραγουδιστές, ακολουθούν τα χνάρια του πατέρα τους και έχουν στον ενεργητικό τους μεγάλες επιτυχίες. Μία ολόκληρη εποχή που διηρκεσε 32 χρόνια εσβησε μαζί με τον Στράτο Διονυσίου το απομεσήμερο της Παρασκευής 11 Μαΐου 1990. Φεύγοντας για πάντα απο τη ζωή ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής άφησε για κληρονομιά ένα πλούσιο έργο από χιλιάδες τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση και πάθος, αλλά πηρε κοντά του" ένα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Πίκρες, χαρές, απογοητεύσεις, συγκινήσεις, νύχτες δόξας και θριάμβου, στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, φθόνο από άσπονδους φίλους του, ειλικρινή αγάπη και αφοσίωση από χιλιάδες θαυμαστές του. Κατά γενική παραδοχή ο Στράτος Διονυσίου υπήρξε αγωνιστής του κλασσικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν πρέπει να θεωρηθεί υπερβολικό το γεγονός ότι μεταξύ 1985-1990 ο Στράτος Διονυσίου ήταν λαϊκός καλλιτέχνης με καθολική καταξίωση και γενική αναγνώριση. Ο κόσμος τον αγαπούσε και αναζητούσε κάθε στιγμή τα τραγούδια του. Υπήρχε ένα δέσιμο με τον τραγουδιστή. Ιδιαίτερα το τραγούδι του Τάκη Μουσαφίρη Εγώ ο ξένος" ο Στράτος Διονυσίου το έχει ερμηνεύσει με πολύ παράπονο. Ήταν μια έκφραση της ίδιας της ζωής. Του θύμιζε άλλες καταστάσεις δίωξης και κατατρεγμού, από φίλους και εχθρούς από "μικρούς και μεγάλους . Αυτές τις στιγμές άδικου κατατρεγμού και μεγάλου πόνου δεν τις ξεχνούσε ποτέ ο Στράτος. Έσταζαν ατέλειωτη πίκρα τα χείλη του όταν μιλούσε γι'αυτά τα γεγονότα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση πόνου και απογοήτευσής που διέκρινα στο πρόσωπο του όταν τον αποχαιρετούσα για τελευταία φορά στο κατώφλι του σπιτιού του στην οδό Γ. Σισίνη στα Ιλίσια. Αποχαιρετώντας με (στο τέλος της τελευταίας συνεντεύξης που του είχα πάρει) αφου με χτύπησε στους ώμους με κοίταξε λέγοντας "Καλή ανταμωση, φίλε μου. Νοιωθω, παρ'ότι δεν κάνουμε παρέα, ότι είσαι από τους ανθρώπους που με καταλαβαίνουν". Ήταν απόγευμα της Τρίτης 9 Νοεμβρίου 1989. Κατάλαβα πως ο Στράτος Διονυσίου κάτι εκρυβε μέσα του. Διάβασα στη γεμάτη άπορία έκφρασή του. Έγω ο ξένος φεύγω για πάντα". Τον Στρατό Διονυσίου τον γνώρισα για πρώτη φορά στου Μακρυγιάννη το 1961 στο σπίτι ενος στενού συγγενούς μου του αξιωματικού Αεροπορίας Χρήστου Α. Παπαφράγκα. Επαιζε χαρτιά με όλη την συντροφιά και σιγοτραγουδούσε τήν "Αχάριστη" και το "Ηλεκτρόφωνο". Η δεύτερη συνάντηση ήταν πιο εποικοδομητική . Ήμουν μαθητής στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου (Βασιλικό Χαλκίδας) και του πήρα συνέτευξη που δημοσιεύθηκε σε αθλητική εφημερίδα τον Μάρτιο του 1964. Εμφανιζόταν τότε στο φαληρικόν" του Μαργωμένου, στην οδό Ηπείρου και Αχαρνών γωνία, μαζί με την Πόλυ Πάνου. Στη διάρκεια της δικτατορίας τον είχα συναντήσει πολλές φόρες στα γραφεία της Columbia στην οδό Πραξιτέλους 26 και σε μία από αυτές τις συναντήσεις ένα μεσημέρι (ήταν 24 Μαρτίου 1971) είχαμε έρθει σε πολυ μεγάλο κεφι με ούζα στο γραφείο του Αχιλλέα Θεοφίλου, με τον Γιωργο Λεφεντάριο και άλλα παιδιά της εταιρείας. Η τελευταία όμως και πιο ενδιαφέρουσα συνεντευξη που μου έδωσε ο Στράτος Διονυσίου ήταν στο σπίτι του, παρουσία της συζύγου του Γεωργιας και του Τάσου Βρεττού, στην οδό Σισίνη στα Ιλίσια στις 10 Νοεβρίου. Ήταν λίγο πριν από τον θάνατό του και δημοσιεύτηκε στον "Ταχυδρόμο" στις 30 Νοεμβρίου 1989. Πάνος Γεραμάνης
 
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 15 χρόνων από το θάνατο του Στράτου Διονυσίου, ο Δήμος Βύρωνα εντάσσει στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του, μια μεγάλη συναυλία- αφιέρωμα στον αξέχαστο λαϊκό βάρδο. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2005 τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού θα βρεθούν στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων "Μελίνα Μερκούρη" για να ερμηνεύσουν τα τραγούδια του Στράτου Διονυσίου και να μοιραστούν με το κοινό τη συγκίνηση της θύμησης του τραγουδιστή που αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της λαϊκής μουσικής ιστορίας μας.Στη διοργάνωση του μεγάλου μουσικού γεγονότος, σημαντική είναι η συμβολή των γιων του Στράτου Διονυσίου, Αγγέλου και Στέλιου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συναυλία θα έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, καθώς μέρος των εσόδων θα διατεθεί από τους γιους του Στράτου Διονυσίου σε κάποιο ίδρυμα.
 
Μαζί τους οι: Μελίνα Ασλανίδου, Αντώνης Ρέμος, Πασχάλης Τερζής, Νατάσα Θεοδωρίδου, Θέμης Αδαμαντίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος
 
Λέξεις Κλειδιά
 Λαϊκό τραγούδι; Λαϊκή μουσική; Ελληνική μουσική; Συναυλίες 
Συλλογές
Thumbnail

Μεταδεδομένα
Εμφάνιση πλήρους εγγραφής
dc.coverage.spatialΘέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”el
dc.coverage.temporal24 Σεπτεμβρίου 2005el
dc.date.accessioned2015-01-14T16:25:01Z
dc.date.available2015-01-14T16:25:01Z
dc.date.issued2005
dc.identifier.otherΦεστιβάλ «Στη σκιά των βράχων»
dc.identifier.urihttp://dspace.dimosbyrona.gr/xmlui/handle/123456789/281
dc.descriptionΖωντανό κομμάτι της λαϊκής μουσικής αποτελεί το ερμηνευτικό έργο, με χιλιάδες αυθεντικά λαϊκά τραγούδια, του Στράτου Διονυσίου. Ένα έργο που περνά μέσα από μια δυναμική πορεία 32 χρόνων. Από την πρώτη χρονιά που ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι (1959) ως την τελευταία στιγμή της ζωής του (1990). Μία ολόκληρη εποχή που κράτησε 32 χρόνια εκτός από τα τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση, πάθος και μοναδική τεχνική, ο Στράτος Διονυσίου άφησε κι ένα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Μια ολόκληρη εποχή που κράτησε τριάντα χρόνια έσβησε μαζί με τον Στράτο Διονυσίου το απομεσήμερο της Παρασκευής 11 Μαίου 1990. Φεύγοντας για πάντα από τη ζωή, ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής άφησε για κληρονομιά ένα πλούσιο έργο από χιλιάδες τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση και πάθος, αλλά πηρε κοντά του" ενα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Κατά γενική παραδοχή, ο Στράτος Διονυσίου υπήρξε αγωνιστής του κλασσικού λαϊκού τραγουδιού. Έμεινε αμετακίνητος από τις θέσεις και τις αρχές του ρεπερτορίου του από το ξεκίνημά του ως την τελευταία στιγμή της ζωής του. Η σημασία της κοινωνικής προσφοράς του ως λαϊκού τραγουδιστή ή καλύτερα ως κοινωνού με τον απλό λαϊκό κόσμο και με τις μάζες γενικότερα υπήρξε μεγάλη, γι’ αυτό και αγαπήθηκε τοσο πολύ όσο λίγοι συνάδελφοί του. Άγγιζε τα παράπονα και τις ευαισθησίες των ανθρώπων της γειτονιάς, μα και του...σαλονιού. Η φωνή του Στράτου Διονυσίου και τα τραγούδια του ξεκινούσαν από το Περιστέρι, το Μπουρνάζι και έφθαναν ως το Κολωνάκι. Γι’ αυτό στα 32 χρόνια της αδιακοπης πορείας του στο λαϊκό τραγούδι η δημοτικότητα του Στράτου Διονυσίου ήταν αμείωτη. Ένα γεγονός, παντός, που πρέπει να επισημάνει κανείς, είναι οι μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε ο Διονυσίου στα πρώτα χρόνια της δημιουργικής πορείας του στο πεντάγραμμο. Γεννήθηκε στη Νιγρίτα το 1934, αλλά τα πρώτα χρόνια της ζωης του τα πέρασε στη Θεσσαλονίκη. Ορφανεψε από πατέρα σε ηλικία 10 χρόνων. Δούλεψε σκληρά για να ζήσει. Πουλούσε λουκούμια με τον ταβλά στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Για μεγάλο διάστημα εργάστηκε στις οικοδομές, κουβαλώντας λάσπη με το πηλοφόρι, από τα χαράματα ως το ηλιοβασίλεμα. Αργότερα δούλεψε ως φραγκοράφτης. Μετά πήγε στρατιώτης. Πριν καταταγει στον στρατό, ολα τα χρόνια που δούλευε στις οικοδομές και στο ραφείο τραγουδούσε ερασιτεχνικά ο Στράτος Διονυσίου. Πρώτα έκανε καντάδα στην εκλεκτή της καρδιάς του, την μετέπειτα σύζυγο του, την Γεωργία. Και αργότερα, τα βραδάκια, τραγουδούσε με την συντροφιά του, σε γραφικά ταβερνάκια στον Επταλοφο. Η ιδέα για να γίνει τραγουδιστής δεν του έφυγε ποτέ από το μυαλό. Το είχε σαν στόχο από τα μικρά του χρόνια. Ένα γείτονας του, οργανοπαίχτης, ο Νίκος Μαύτος, άνοιξε τον δρόμο για να περάσει στο λαϊκό πεντάγραμμο ο Στράτος Διονυσίου. ■ Το καλοκαίρι του 1958 του έδωσε το πρώτο τραγούδι: "Παράγκες και παλάτια". Ο πρώτος δίσκος του Διονυσίου, που υπηρετούσε ακόμη στον στρατό. Όταν απολύθηκε γύρισε τον δεύτερο δίσκο του (καλοκαίρι 1959). Ήταν η σύνθεση των Χρ. Κολοκοτρώνη - Στ. Χατζηδάκι "Δεν είμαι ένοχος". Από τοτε κατέβηκε μόνιμα στην Αθήνα και άρχισε τις εμφανίσεις στα γνωστά λαϊκα κέντρα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το κλασσικό λαϊκό τραγούδι περνούσε την πιο γόνιμη περίοδο της δημιουργίας του. Και για τον νεαρό Στράτο Διονυσίου τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Γιατί μεσουρανούσαν γνωστοί και μεγάλοι καταξιωμένοι λαϊκοί Αγγελόπουλος, Γκρέυ, Σταύρος Καμπάρης κ.α. Όμως ο Στράτος από τα πρώτα του ρήματα πάλεψε πολύ σκληρά και πέρασε μέσα από αυτές τις συμπλήγάδες. Αγωνίσθηκε, έδωσε μάχες με κυκλώματα, με εταιρίες, μα, τα κατάφερε. Στάθηκε όρθιος και προχώρησε με προσόντα τη δυνατή λαϊκή φωνή του, την ντομπροσύνη του και τη εντιμότητά του. Και σιγά σιγά, αλλά σταθερά, από τους δίσκους του κι από τις μόνιμες εμφανίσεις του στο λαϊκό πάλκο ο κόσμος των καταξίωσε και τον ανέδειξε σαν έναν από τους κορυφαίους στο είδος του. Από τα μέσα του 1960 και μετά, αρχίζει σερί μεγάλων επιτυχιών: "Δεν με πόνεσε κανείς" και "Της αγάπης μου τον δίσκο" ή "Ηλεκτρόφωνο" του Μπάμπη Μπακάλη. Το 1962 γύρισε την σύνθεση των Ατταλίδη - Βίρβου"Φύγε- Φύγε" με την Γιώτα Λύδια και έσπασε ρεκόρ πώλησης. Ακολούθησαν συνεργασίες του με τους Τσιτσάνη ("Αχάριστη"), Παπαίωάννου (Παλιογέφυρα), Χιώτη ("Φτωχόμπούζουκο"), Δερβενιώτη ("Της νύχτας το μινόρε"), Μπαγιαντέρα ("Άγιος Νείλος”), Καλδάρα ("Πάλι εδώ θα μπεις") Συνεργάσθηκε με όλους σχεδόν τους λαϊκούς σύνθετες και στιχουργούς : Χρυσίνη, Μητσάκη, Λούκα, Βίρβο, Δαλέζιο, Γκούτη, Πέτσα, Γενήτσαρη, Καπλάνη, Αντώνη Ρεπάνη κ.α. Αυτές οι συνεργασίες διήρκεσαν ως το 1966. Το ίδιο διάστημα ο Στράτος Διονυσίου εμφανίζονταν στα καλύτερα λαϊκά κέντα της εποχής: "Φαληρικόν" , "Ποσιντολ", "Περιβόλια", "Κεφαλάς , "Φραγκοσυριανή", "Σου-Μου" Στο πάλκο συνεργάστηκε για 5-6 χρόνια στη Νίκαια, με τους Περπινιάδη, Ζαγοραίο, Αναγνωστάκη, Μαριάννα Χατζοπούλου, Ρία Νόρμα, Νίτσα Αντωνάτου, Ανθούλα Αλιφραγκή κ.α. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και συγκεκριμένα από το 1966 αρχίζει μία δυναμική ανοδική πορεία για τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή. Μία πορεία γεμάτη δόξα και επιτυχίες. Τον Ιούλιο του 1966 συνεργάζεται με τον Άκη Πάνου και τραγουδάει 12 συνθέσεις του "Του κόσμου το περίγελο", 'Στον σταθμό του Μονάχου" κ.α. Το τραγούδι που τον κάνει πολύ γνωστό είναι το "Γιατί καλέ γειτόνισσα". Ακολουθούν συνεργασίες με τους Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλο και μεγάλες επιτυχίες "Βρέχει φωτιά στην στράτα μου", "Παλιατζής” κ.α. Τη δεκαετία του 1980-90 κυριαρχεί στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού, αφού συνεργάζεται με τους Χρ. Νικολόπουλο, Λ. Παπαδόπουλο, Θ. Πολυκανδριώτη, Τάκη Σούκα, Τάκη Μουσαφίρη, Αλ. Χρυσοβέργη, Σπ. Γιατρά, Β. Παπαδόπουλο, Λ. Χαψιάδη κ.α. Από τις συνεργασίες του αυτές, οι επιτυχίες του Στράτου Διονυσίου είναι μεγάλες και πολλές: "Ο "Σαλλονικιός" (το τραγούδι που τον εξέφραζε περισσότερο απ όλα), "Τα πήρες όλα κι έφυγες , "Ο ταξιτζής", "Το παιδί με τα γυαλιά", "Εγώ ο ξένος". Την εποχή που το λαϊκό τραγούδι δέχεται ολομέτωπη επίθεση ο Στράτος Διονυσίου στέκεται όρθιος. Δημιουργεί δικό του λαϊκό κέντρο διατηρώντας τον παλιό καλό τροπο διασκέδασης, ενώ ο ίδιος και σι συνεργάτες του (Θ. Πολυκανδριώτης, Γ. Παλαιολόγος, Η. Κουρτογιάννης, Γ. Σταπούρλος κ.α.) πίστευαν στην αναβίωση του λαϊκού πάλκου. Ο Στράτος Διονυσίου είχε κατά καιρούς άμεση επαφή με τους Έλληνες της Γερμανίας, της Αυστραλίας και τής Αμερικής. Έκανε πολλά ταξίδια και έδωσε συναυλίες σε πόλεις και χώρες όπου υπάρχει Ελληνισμός. Παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία με τη Γεωργια Λαβένη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή. Ήδη ο Αγγελος και ο Στέλιος είναι δύο καταξιωμένοι τραγουδιστές, ακολουθούν τα χνάρια του πατέρα τους και έχουν στον ενεργητικό τους μεγάλες επιτυχίες. Μία ολόκληρη εποχή που διηρκεσε 32 χρόνια εσβησε μαζί με τον Στράτο Διονυσίου το απομεσήμερο της Παρασκευής 11 Μαΐου 1990. Φεύγοντας για πάντα απο τη ζωή ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής άφησε για κληρονομιά ένα πλούσιο έργο από χιλιάδες τραγούδια που ερμήνευσε με έκφραση και πάθος, αλλά πηρε κοντά του" ένα βαρύ φορτίο με αναμνήσεις. Πίκρες, χαρές, απογοητεύσεις, συγκινήσεις, νύχτες δόξας και θριάμβου, στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, φθόνο από άσπονδους φίλους του, ειλικρινή αγάπη και αφοσίωση από χιλιάδες θαυμαστές του. Κατά γενική παραδοχή ο Στράτος Διονυσίου υπήρξε αγωνιστής του κλασσικού λαϊκού τραγουδιού. Δεν πρέπει να θεωρηθεί υπερβολικό το γεγονός ότι μεταξύ 1985-1990 ο Στράτος Διονυσίου ήταν λαϊκός καλλιτέχνης με καθολική καταξίωση και γενική αναγνώριση. Ο κόσμος τον αγαπούσε και αναζητούσε κάθε στιγμή τα τραγούδια του. Υπήρχε ένα δέσιμο με τον τραγουδιστή. Ιδιαίτερα το τραγούδι του Τάκη Μουσαφίρη Εγώ ο ξένος" ο Στράτος Διονυσίου το έχει ερμηνεύσει με πολύ παράπονο. Ήταν μια έκφραση της ίδιας της ζωής. Του θύμιζε άλλες καταστάσεις δίωξης και κατατρεγμού, από φίλους και εχθρούς από "μικρούς και μεγάλους . Αυτές τις στιγμές άδικου κατατρεγμού και μεγάλου πόνου δεν τις ξεχνούσε ποτέ ο Στράτος. Έσταζαν ατέλειωτη πίκρα τα χείλη του όταν μιλούσε γι'αυτά τα γεγονότα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση πόνου και απογοήτευσής που διέκρινα στο πρόσωπο του όταν τον αποχαιρετούσα για τελευταία φορά στο κατώφλι του σπιτιού του στην οδό Γ. Σισίνη στα Ιλίσια. Αποχαιρετώντας με (στο τέλος της τελευταίας συνεντεύξης που του είχα πάρει) αφου με χτύπησε στους ώμους με κοίταξε λέγοντας "Καλή ανταμωση, φίλε μου. Νοιωθω, παρ'ότι δεν κάνουμε παρέα, ότι είσαι από τους ανθρώπους που με καταλαβαίνουν". Ήταν απόγευμα της Τρίτης 9 Νοεμβρίου 1989. Κατάλαβα πως ο Στράτος Διονυσίου κάτι εκρυβε μέσα του. Διάβασα στη γεμάτη άπορία έκφρασή του. Έγω ο ξένος φεύγω για πάντα". Τον Στρατό Διονυσίου τον γνώρισα για πρώτη φορά στου Μακρυγιάννη το 1961 στο σπίτι ενος στενού συγγενούς μου του αξιωματικού Αεροπορίας Χρήστου Α. Παπαφράγκα. Επαιζε χαρτιά με όλη την συντροφιά και σιγοτραγουδούσε τήν "Αχάριστη" και το "Ηλεκτρόφωνο". Η δεύτερη συνάντηση ήταν πιο εποικοδομητική . Ήμουν μαθητής στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου (Βασιλικό Χαλκίδας) και του πήρα συνέτευξη που δημοσιεύθηκε σε αθλητική εφημερίδα τον Μάρτιο του 1964. Εμφανιζόταν τότε στο φαληρικόν" του Μαργωμένου, στην οδό Ηπείρου και Αχαρνών γωνία, μαζί με την Πόλυ Πάνου. Στη διάρκεια της δικτατορίας τον είχα συναντήσει πολλές φόρες στα γραφεία της Columbia στην οδό Πραξιτέλους 26 και σε μία από αυτές τις συναντήσεις ένα μεσημέρι (ήταν 24 Μαρτίου 1971) είχαμε έρθει σε πολυ μεγάλο κεφι με ούζα στο γραφείο του Αχιλλέα Θεοφίλου, με τον Γιωργο Λεφεντάριο και άλλα παιδιά της εταιρείας. Η τελευταία όμως και πιο ενδιαφέρουσα συνεντευξη που μου έδωσε ο Στράτος Διονυσίου ήταν στο σπίτι του, παρουσία της συζύγου του Γεωργιας και του Τάσου Βρεττού, στην οδό Σισίνη στα Ιλίσια στις 10 Νοεβρίου. Ήταν λίγο πριν από τον θάνατό του και δημοσιεύτηκε στον "Ταχυδρόμο" στις 30 Νοεμβρίου 1989. Πάνος Γεραμάνηςel
dc.description.abstractΜε την ευκαιρία της συμπλήρωσης 15 χρόνων από το θάνατο του Στράτου Διονυσίου, ο Δήμος Βύρωνα εντάσσει στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του, μια μεγάλη συναυλία- αφιέρωμα στον αξέχαστο λαϊκό βάρδο. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2005 τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού θα βρεθούν στη σκηνή του Θεάτρου Βράχων "Μελίνα Μερκούρη" για να ερμηνεύσουν τα τραγούδια του Στράτου Διονυσίου και να μοιραστούν με το κοινό τη συγκίνηση της θύμησης του τραγουδιστή που αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της λαϊκής μουσικής ιστορίας μας.Στη διοργάνωση του μεγάλου μουσικού γεγονότος, σημαντική είναι η συμβολή των γιων του Στράτου Διονυσίου, Αγγέλου και Στέλιου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συναυλία θα έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, καθώς μέρος των εσόδων θα διατεθεί από τους γιους του Στράτου Διονυσίου σε κάποιο ίδρυμα.el
dc.relation.ispartof18ο Φεστιβάλ Δήμου Βύρωνα “Στη σκιά των βράχων”, 2005el
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el
dc.subjectΛαϊκό τραγούδιel
dc.subjectΛαϊκή μουσικήel
dc.subjectΕλληνική μουσικήel
dc.subjectΣυναυλίεςel
dc.title“Αφιέρωμα στον Στράτο Διονυσίου”. Άγγελος Διονυσίου – Στέλιος Διονυσίουel
dc.typeΕκδήλωσηel
dc.type.genreΣυναυλίαel
dc.contributor.institutionΠνευματικό Κέντρο Δήμου Βύρωναel
dc.contributor.participantΔιονυσίου, Άγγελος
dc.contributor.participantΔιονυσίου, Στέλιος
dc.description.roleparticipantΜαζί τους οι: Μελίνα Ασλανίδου, Αντώνης Ρέμος, Πασχάλης Τερζής, Νατάσα Θεοδωρίδου, Θέμης Αδαμαντίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος
dc.identifier.photourlhttp://dspace.dimosbyrona.gr/fv/20050924/

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Εκτός εάν υπάρχει διαφορετική υπόδειξη, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές