"Ο Διθύραμβος του Ρόδου" Άγγελου Σικελιανού

Abstract

Είναι η ώρα που ο Ορφέας αποχαιρετά τους μαθητές - συμπολεμιστές του για ν' ανέβει στην κορυφή του Παγγαίου ν' αποθέσει το Ρόδο στο βωμό του Απόλλωνα. Γνωρίζει ότι αυτό το απόλυτο σύμβολο Αρμονίας, Συμμετρίας κι Ομορφιάς που διέτρεξε τη διαδρομή του ανάμεσα στους ανθρώπους, τώρα πρέπει να εναποτεθεί εκεί που πραγματικά ανήκει. Γνωρίζει επίσης ότι στα πλάγια του βουνού καραδοκούν οι Μαινάδες που μέλλεται να σκορπίσουν το Ρόδο και τον ίδιο να τον κατασπαράξουν. Την ύστατη αυτή ώρα λοιπόν λίγο προτού τη θυσία, ο Ορφέας απευθυνόμενος για τελευταία φορά στους ακόλουθούς του διατρέχει τη διαδρομή της διδασκαλίας του προς τα πίσω, καθιστώντας του κοινωνούς του μυστικισμού όσο και πανανθρώπινου συμβολισμού των τριών συμβόλων: Στάχυ, Κλήμα, Ρόδο. Είναι η εποχή που ο Ορφέας κατάφερε να εξημερώσει "τα πρόβατα και τα θηρία" με τη δύναμη της μουσικής και του λόγου. Είναι η εποχή που η ανθρωπότητα εισβάλλει πια στον πολιτισμό διαλύοντας τα σκοτάδια της βαρβαρότητας και του φόβου. Ο Σικελιανός στο έργο αυτό καταφέρνει να ανασυνθέσει έναν αρχαίο ελληνικό όσο και παγκόσμιο μύθο. Ο Ορφέας μαζί με τον Προμηθέα είναι οι μοναδικοί "θεοί" σ΄όλη την αρχαιοελληνική παράδοση που κατέβηκαν στο επίπεδο των ανθρώπων. Ο δεύτερος έδωσε στους ανθρώπους τη φωτιά, ενώ ο Ορφέας την επικοινωνία και την έκφραση, δημιουργώντας τους αυτή τη διαρκή εσωτερική ανάγκη που οδηγοί στην τελείωση μέσα από την πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπινου όντος.