“Βάτραχοι” Αριστοφάνη

Abstract

Ο Διόνυσος, προβληματισμένος από την έλλειψη ποιητών ικανών να διδάξουν ήθος στους Αθηναίους, αποφασίζει να κατέβει στον Άδη, με στόχο να φέρει στη γη τον Ευριπίδη. Μαζί του θα πάρει τον δούλο του, τον Ξανθία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, θεός και δούλος θα αλλάξουν αρκετές φορές ρόλους για να αποφύγουν κακοτοπιές, που όλες οδηγούν σε κωμικές παρεξηγήσεις. Φτάνοντας στον προορισμό τους, οι ταξιδιώτες θα γίνουν μάρτυρες μιας σύγκρουσης ανάμεσα στον Ευριπίδη και τον Αισχύλο, που μάχονται για το θρόνο της τραγωδίας στον Άδη. Ο Διόνυσος, θεός του θεάτρου, ορίζεται ως κριτής. Η μάχη είναι αμφίρροπη. Η τελική απόφαση του Διόνυσου θα ξαφνιάσει, αφού, αν και ξεκίνησε το ταξίδι του με σκοπό να φέρει τον Ευριπίδη στη γη, φεύγει από τον Άδη παίρνοντας μαζί του τον Αισχύλο. Οι «Βάτραχοι» παίχτηκαν στα Λήναια το 406 π.Χ. αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Εκτός από την πρωτότυπη σύλληψη, τη φαντασία και την αναμφισβήτητη κωμική τους ποιότητα, αποτελούν και μια πρώτη «άτυπη» φιλολογική κριτική, εξαιτίας του ιδιότυπης αντιπαράθεσης που στήνει ο Αριστοφάνης μεταξύ των δύο τραγικών. Από το Εθνικό Θέατρο πρωτοπαρουσιάστηκαν το 1959, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.