“Φαύστα” του Μποστ

Abstract

Το Θεσσαλικό Θέατρο κλείνοντας 30 χρόνια δημιουργικής και καλλιτεχνικής πορείας, παρουσιάζει για την καλοκαιρινή περίοδο 2013 την θρυλική «Φαύστα» του Μποστ, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Η επιλογή του έργου για τη συγκεκριμένη επέτειο δεν είναι τυχαία. Ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ) ήταν στενός φίλος, συνεργάτης και συνοδοιπόρος του Κώστα Τσιάνου αλλά και ιδρυτικό μέλος του θρυλικού Θεσσαλικού Θεάτρου, που άνοιξε το δρόμο στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. όλης της χώρας.Η «Φαύστα» είναι ένα ιδιόμορφο έργο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, που γράφτηκε το 1962 και έγινε τόσο αγαπητό που κέρδισε τον τίτλο του κλασσικού στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Η σάτιρα του έργου στοχεύει στο μικροαστό Έλληνα, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια, το νεοπλουτισμό, την ξενομανία, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή.

Λίγα λόγια για το έργο : Η Φαύστα και ο σύζυγός της έχασαν την κόρη τους που πνίγηκε στη θάλασσα. Μετά από χρόνια, ο μπαμπάς έπιασε ένα μεγάλο ψάρι. Αυτό είχε στην κοιλιά του το κοριτσάκι, που είχε πια μεγαλώσει. Είχε κάποια προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής, αλλά από την άλλη είχε γνωρίσει τον κόσμο. Είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί στους γονείς της, για τον κόσμο. Κι ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να γιορτάσει το χαρμόσυνο γεγονός το κοριτσάκι εξολοθρεύεται από τους γάτους επειδή μύριζε ψαρίλα. Μια άλλη οικογένεια που της έτυχε ακριβώς η ίδια περίπτωση με το γιο τους, έρχονται να ζητήσουν σε γάμο το ομοιοπαθές κοριτσάκι αλλά πληροφορούνται το χαμό του και φεύγουν άπραγοι. Και όπως πολύ χαρακτηριστικά ο Κώστας Τσιάνος, σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του θεσσαλικού θεάτρου, αναφέρει: «Ο Μπόστ είναι μια μοναδική περίπτωση στο ελληνικό θέατρο. Τόσο μοναδική που μοιάζει μεταμοντέρνος ίσως και πριν το μεταμοντερνισμό. Τόσο στην μορφή, όσο και στο περιεχόμενο των θεατρικών του έργων εμφανίζει μεγάλη πρωτοτυπία και αυθεντικότητα- αν και στην περίπτωση του Μπόστ είναι τόσο ενωμένα αυτά τα δύο, που το ένα καθορίζει το άλλο.»

Σημείωμα του σκηνοθέτη: Ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε στο «Θεσσαλικό Θέατρο» τα 50 χρόνια της περίφημης «ΦΑΥΣΤΑΣ» του αγαπημένου μας Μπόστ. Πενήντα χρόνια τώρα η «Φαύστα» παίζεται και ξαναπαίζεται, απ΄όλων των ειδών τα θεατρικά σχήματα: Κρατικά, Δημοτικά, Ερασιτεχνικά, των Πανεπιστημίων και πάντα με επιτυχία.Μπορούμε άνετα να πούμε πως η «Φαύστα είναι το Εθνικό μας έργον. Η «Φαύστα», πολυθρύλητη γυναικεία μορφή της Ελληνικής δραματουργίας, τα έχει όλα. Είναι πολυσύνθετη, πολυμήχανη, πολυδιάστατη, πολύστροφη, πολύτροπη, πολύπλευρη, πολύπαθη και άλλα πολλά…«πολύ!». Ο Μπόστ μέσα από τους σπαρταριστούς ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους και τον αυτοφυή του υπερρεαλισμό, καταφέρνει να είναι βαθύτατα λαϊκός και με «πανούργο» τρόπο σ α τ ι ρ ι κ ό ς. Το μυαλό του κάνει εξωφρενικά άλματα και έχει τη θαυμαστή ικανότητα να μπερδεύει αρχαίους μύθους, με σύγχρονα γεγονότα που κι αυτά θα ανατραπούν αιφνιδιαστικά με άλλα μικρότερης σημασίας που για τον Μπόστ έχουν μέγιστο ενδιαφέρον. Το αναρχικό του γράψιμο μπορεί να ενώσει άσχετα μεταξύ τους πρόσωπα, ιστορίες, είδη θεάτρου και καταστάσεις. Δεν ξεχνά τις «θρυλικές του» Ελληνικούρες, τα απροσδόκητα απαρέμφατα, τις μετοχές, τους παραλογισμούς και μια καλά κρυμένη ευαισθησία, αφού ο ίδιος είναι ένας έξοχος νοσταλγός της αθωότητας. Τον Μέντη τον αγάπησα πολύ. Έσκυψα με μεγάλο σεβασμό στο έργο του. Ανέβασα με επιτυχία έργα του με πρώτο τη «Μαρία Πενταγιώτισσα» που του άρεσε και την έβλεπε κάθε βράδυ συγκινημένος στον εξώστη του θεάτρου «Βεάκη» όταν την παίζαμε στην Αθήνα. Και τώρα ήρθε η ώρα της «Φαύστας» που όπως έγραψε κάποτε, είναι ένα έργο που μπορεί ένας σκηνοθέτης να το μικρύνει, να το μεγαλώσει, να γίνει με κάποιες πολιτικές αναφορές, πολιτικό έργο, η προσθέτοντας περισσότερα τραγούδια και χορούς να γίνει μιούζικαλ, ή ό,τι άλλο θέλεις. Εμείς τώρα τα κάναμε όλα, αλλά πιστεύω με πολύ σεβασμό στη λαϊκή υπερβατική συνείδηση του. Πρόσθεσα, αφαίρεσα και άλλαξα κάποιους στίχους για να ταιριάξουν σε μελωδίες που δανείστηκα από ελληνικές οπερέττες, ελαφρά και λαϊκά παλιά τραγούδια που είμαι βέβαιος πως πάνε πολύ στο ύφος της «Φαύστας». Ο θίασός μας είναι ότι πρέπει για το έργο και καμαρώνω που έδωσα την ευκαιρία στην καλή μου φίλη Νικολέττα Βλαβιανού να ερμηνεύσει τον ρόλο της «Φαύστας». Ένα ρόλο που δοξάστηκαν πολλές σπουδαίες ερμηνεύτριες, με πρώτη τη Λήδα Πρωτοψάλτη στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Το «Θεσσαλικό Θέατρο» συμπληρώνει φέτος τα 30 Χρόνια από τότε που μετετράπει σε Δημοτικό Θέατρο. Ελπίζω η επιλογή της «Φαύστας» να είναι ο καλύτερος τρόπος να τα γιορτάσουμε. Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές της παράστασης που όλοι μαζί δουλέψαμε πολύ, μέσα από δύσκολες καταστάσεις. Κώστας Τσιάνος Σκηνοθέτης