Χαΐνηδες

Abstract

"Τα όνειρα γίνονται ιστορίες, οι ιστορίες γίνονται καημοί, οι καημοί γίνονται χορός, ο νταλκάς γίνεται τραγούδι, η χαρά γίνεται αγκάλιασμα. Οι πατρίδες είναι εδραιωμένες στην καρδιά μας και οι πατρίδες είναι αξίες που κουβαλά κάθε άνθρωπος. Δεν είναι το χώμα που σε περιβάλλει γύρω - γύρω. Δουλειά του μουσικού είναι να κεντρίζει την επικοινωνία". Με αυτές τις σκέψεις, όπως τις διατύπωσε η ψυχή του συγκροτήματος, ο Δημήτρης Αποστολάκης και έχοντας στις αποσκευές τους τη ζωοποιό δύναμη του "Ξυπόλητου Πρίγκιπα" - της ολοκαίνουριας δουλειάς τους που σπάει όλα τα ρεκόρ - οι "ΧΑΪΝΗΔΕΣ" γυρνούν από άκρη σε άκρη την Ελλάδα, με παλιές και καινούριες τους επιτυχίες. "Σ' αυτό τον τόπο οι καιροί / φέρουνε καταιγίδες / μα σώζονται όταν ξεσπούν / από καρδιές που αγαπούν / όνειρα και ελπίδες...". Με φλεγόμενες ψυχές, οι "Χαΐνηδες" μας δωρίζουν τον ύμνο της Κρήτης, αλλά δε μένουν εκεί. Συγκρότημα, αλλά ταυτόχρονα και μουσικό εργαστήρι έρευνας και καταγραφής της ελληνικής μουσικής, μας ταξιδεύουν παντού με το άρωμα της παράδοσης. Ο "Ξυπόλητος Πρίγκιπας" μερακλώνει, χορεύει, κλαίει, γελάει, πονάει, ερωτεύεται, παίζει, ταξιδεύει. Αλλά όλες τους οι δουλειές δε βάζουν σύνορα. Η ομορφιά της μουσικής - όπως την κληρονόμησαν και τη βιώνουν οι Χαΐνηδες - έγκειται στις μύριες διαφορετικές μορφές που παίρνει (ανάλογα με το χώρο, το χρόνο και τη διάθεση των ανθρώπων) αλλά και στο αναλλοίωτο των αξιών και ιδανικών, που κρύβει στα σπλάχνα της και που μας χαρακτηρίζουν ως λαό. Οι Χαΐνηδες πολεμούν (το λέει και το όνομά τους) για την απόκτηση της γνώσης, όχι για να κυριαρχήσουν, αλλά για να ενωθούν. Με όπλο την αλήθεια τους, δεν αμύνονται αλλά επιτίθενται με σκοπό την αξιοποίηση κάθε αληθινής έκφρασης γύρω τους. Πιστεύουν στη συλλογικότητα και στο απλό αντιεξουσιαστικό συναίσθημα που χαρακτήριζε ανέκαθεν την υπόστασή μας. Χαίρονται όταν φτάνουν στην απλότητα που δεν είναι ποτέ προφανής, αλλά συγκερασμός αντιθέσεων Ανατολής και Δύσης. Πιστεύουν ότι η παράδοση δεν έχει ανάγκη από υποστηλώματα. Δεν είναι άθροισμα μουσειακών καταγραφών. Η παράδοση γι' αυτούς αποτελείται από αποστάγματα γνώσης πολλών γενεών και αυτό που οι ίδιοι προσπαθούν είναι να το αξιοποιήσουν συνθέτοντας αρμονικά ακόμη και εκείνα που φαινομενικά δείχνουν αντίθετα.